Terrorisme is een van de ernstigste problemen waarmee de wereldgemeenschap vandaag wordt geconfronteerd. De laatste jaren is de vijand van nummer 1 van de hele beschaafde wereld de islamitische staat - de groep die terrorisme heeft verhoogd tot een nieuw niveau van wreedheid en wreedheid. Er zijn echter ook andere extremistische organisaties met een langere en bloederige geschiedenis.
Voor de gemiddelde man op straat zijn alle islamitische terroristen hetzelfde. Ze dragen baarden, lopen met zwarte spandoeken, bidden voortdurend en schieten Kalashnikovs met geschreeuw van "Allah Akbar". In feite is alles niet zo eenvoudig. Het Midden-Oosten is een zeer moeilijke regio met een groot aantal volkeren en nationale minderheden die er wonen. De islam zelf is een zeer heterogene religie - er zijn een groot aantal verschillende trends en religieuze scholen. Daarom is het niet verrassend dat islamitische terroristische organisaties ook erg van elkaar verschillen, en sommigen zijn gezworen vijanden en vechten elkaar fel.
Een van de beroemdste islamitische terroristische organisaties is Hezbollah. Dit is een sjiitische pro-Iraanse groep, waarvan het centrum Libanon is. Gedurende vele decennia heeft Hezbollah gevochten om een geestelijk islamitische staat te creëren in Libanon naar het beeld van Iran. De belangrijkste vijand van deze groepering is Israël, een van de hoekstenen van de ideologie van Hezbollah (behalve religieuze grondbeginselen natuurlijk) is de strijd tegen het zionisme. In mei 2013 maakte Hezbollah zijn deelname aan de Syrische burgeroorlog bekend aan de kant van Bashar al-Assad. Momenteel zijn de detachementen van deze organisatie een van de meest efficiënte krachten in het Syrische leger.
Hezbollah in het Arabisch vertaalt als "de partij van Allah", deze naam wordt geassocieerd met een citaat uit de Koran: "Immers, de partij van Allah - zij zullen winnen." In 1985 publiceerde de organisatie een manifest dat de doelen van de islamisten duidelijk definieerde. Drie daarvan zijn standaard:
- Bevrijding van Libanon tegen elke koloniale afhankelijkheid.
- De overwinning op de falangisten en wraak voor al hun misdaden.
- Vestiging in Libanon van een regime vergelijkbaar met dat wat in Iran bestaat.
De phalangists zijn de belangrijkste tegenstanders van Hezbollah in Libanon, de partij die de belangen van de Libanese maronistische christenen vertegenwoordigt.
Op dit moment wordt Hezbollah door de meerderheid van de moslimlanden in de regio als een terroristische organisatie beschouwd, evenals door de leidende westerse staten: de Verenigde Staten, Canada en Israël. Gedeeltelijk wordt dezelfde mening uitgesproken in de EU, het VK en Australië.
Rusland beschouwt de groepering niet als een terrorist, hoewel Hezbollah's strijders in 1985 drie Sovjet-diplomaten stalen, later werd een van hen doodgeschoten.
De Hezbollah-vlag is het embleem van de organisatie van groen op een gele achtergrond. Het is een gestileerde naam van de groep, waarin een van de letters het machinegeweer bevat. Ook in het embleem is er een boek en een wereldbol. Het ontwerp is duidelijk geïnspireerd op het embleem van de Iraanse IRGC.
Geschiedenis van
De Hezbollah-organisatie verscheen in 1982 na de reguliere Arabisch-Israëlische oorlog en de vangst van een deel van Libanon door het Israëlische leger. Het resultaat van de vijandelijkheden was de uitzetting van het Libanese grondgebied van militanten van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Als reactie hierop heeft Iran een nieuwe islamitische organisatie opgericht, die de PLO zou vervangen en de strijd tegen de Israëli's zou voortzetten. De nieuwe groep heette Hezbollah. De directe hulp bij de oprichting ervan werd geleverd door het Korps der Garde van de Islamitische Revolutie.
Het bloedige conflict in Libanon, dat gepaard ging met slachtingen en gevechten van burgers, veroorzaakte een golf van anti-Israëls sentiment over de hele wereld, ze waren vooral sterk in de Arabische wereld. Daarom was het gemakkelijk om mensen te vinden voor de nieuwe structuur tegen Israël.
Het oorspronkelijke doel van de organisatie was de volledige bevrijding van de gebieden van Libanon van de Israëlische bezetting. De toekomstige taken waren veel belangrijker: de volledige vernietiging van Israël, de vestiging van Moslimcontrole over Jeruzalem en de vorming van een staat in Libanon naar het beeld van Iran. Ook verklaarden de leiders van de organisatie jihad tegen het imperialisme en het zionisme. Iran stuurde enkele duizenden strijders van de elite Garde van de Islamitische Revolutie om Hezbollah-strijders te helpen, daarnaast bood het serieuze financiële hulp aan de groep en stuurde hij wapens.
Gedurende de jaren tachtig en negentig vochten de militaire eenheden van Hezbollah een partijdige oorlog tegen het Israëlische leger dat het zuidelijke deel van Libanon bezet hield. Uiteindelijk werd deze strijd met succes bekroond - in 2000 verliet Israël Libanon.
In overeenstemming met de afspraken zou het pro-Westers Libanees leger de bevrijde gebieden bezetten, maar dit gebeurde niet: Hezbollah-jagers arriveerden in het zuiden van Libanon, dat aan Israël grenst. In dit gebied werd een krachtig netwerk van defensieve vestingwerken gebouwd, van waaruit terroristen periodiek op Israëlisch grondgebied vuurden.
De militanten gebruikten in de regel vestingwerken gebouwd door het Israëlische leger. Vanuit dit bruggenhoofd konden terroristen bijna het hele noordelijke deel van Israël bombarderen, dat ze regelmatig gebruikten. In 2006 verklaarde een van de leiders van de beweging, Hassan Nasrallah, dat zijn organisatie met behulp van raketwapens vuur kon maken op alle Israëlische steden, militaire bases, industriële bedrijven en havens in het gebied. Hij zei ook dat Hezbollah meer dan 12.000 raketten heeft.
Hezbollah voerde zijn strijd niet alleen met geweld van wapens of door terroristische acties, al in 1992 nam de organisatie deel aan parlementsverkiezingen en ontving 12 mandaten.
Bij de parlementsverkiezingen van 2005 nam Hezbollah 23 mandaten aan en ontving een ministeriële portefeuille.
Op 12 juli 2006 lanceerden de militanten een massale raket- en mortelaanval op het versterkte Nurit-punt en vielen een grenspatrouille aan, waarbij drie werden gedood en twee militairen werden gevangen. Daarna begon Israël met een grondoperatie, waarbij een groot deel van Zuid-Libanon werd schoongemaakt. De gevechten gingen door van 12 juli tot 14 augustus 2006, gedurende deze periode viel de Israëlische luchtvaart geheel Libanon aan, en de terroristen vuurden met regelmatige tussenpozen af op Israël, gebruikten voornamelijk raketwapens. De Israëlische militaire operatie heeft de naam "Worthy punishment" gekregen.
Bij de parlementsverkiezingen van 2009 heeft Hezbollah (of beter gezegd de coalitie waarvan zij de baas is) al 57 van de 128 zetels gewonnen.
Sinds 2011, na het begin van de "Arabische lente" in Syrië, zijn de Hezbollah-eenheden betrokken geweest bij dit burgerconflict aan de zijde van de regeringstroepen. De jagers van de groep namen deel aan bijna alle grote veldslagen van deze oorlog.
Aanvankelijk was Hezbollah een puur militaire organisatie met als hoofdtaak de strijd tegen Israël met de wapens in de hand. Bovendien was deze groepering in de eerste jaren na de oprichting eerder een vertegenwoordiging van Iran in Libanon. Echter, na het besluit om deel te nemen aan de verkiezingen, begon Hezbollah snel te "lebaniseren", wat sommige leden niet leuk vonden.
Momenteel kunnen de activiteiten van de groep in twee gebieden worden verdeeld: in het zuiden blijft het het Israëlische leger bevechten, maar daarnaast is Hezbollah actief bezig met politiek werk op de rest van het grondgebied van Libanon. En ik moet zeggen dat ze het met veel succes doet. In Libanon is Hezbollah lang veranderd in een soort parallelle machtssysteem, redelijk efficiënt en veilig (met dank aan Iran). De groep wint steeds meer politiek gewicht en wordt steeds populairder, en niet alleen onder de sjiieten. Deze tactiek lijkt sterk op de acties van het Ierse Republikeinse leger, die zowel gewapende strijd als politieke methoden combineerden.
In de afgelopen paar jaar heeft Hezbollah verscheidene miljarden uitgegeven aan sociale behoeften in Libanon voor sociale behoeften. De organisatie bouwt kleuterscholen en scholen, ziekenhuizen en klinieken, en zelfs supermarkten. Veel diensten worden aan militanten en hun families aangeboden met aanzienlijke kortingen. Onderwijs op scholen gebouwd door Hezbollah is goedkoper dan op openbare scholen. Beurzen voor lage inkomens zijn beschikbaar. Uiteraard wordt bij het lesgeven speciale aandacht besteed aan de Arabische taal, islamitische en sjiitische tradities. Zowel de Engelse als de exacte wetenschappen worden echter bestudeerd. Het algemene niveau van lesgeven is erg hoog.
Organisatiestructuur
Aanvankelijk had Hezbollah geen duidelijke organisatiestructuur, maar op dit moment heeft de groep een strikte hiërarchie gebaseerd op strikte onderwerping aan religieuze leiders.
Het hoogste leiderschap van de organisatie is de Opperste Raad van Advies, bestaande uit twaalf leden. Dit zijn religieuze, politieke en militaire leiders van de groep. De huidige leider van Hezbollah is Sheikh Saeed Hasan Nasrallah. Ook in de leiding is zijn plaatsvervanger, de spirituele leider, die ook de hoogste rechter is, enkele leden van het Libanese parlement, de commandant van de gevechtseenheden in zuidelijk Libanon en de leiders van de organisatie in bepaalde gebieden.
Het is duidelijk dat het hoofd van een terroristische organisatie een zeer gevaarlijke bezigheid is. De eerste leider van Hezbollah, Hussein Fadlallah, ging met pensioen na een mislukte moordaanslag, zijn opvolger Abbas Moussawi werd in 1992 vermoord. Hezbollah's huidige plaatsvervangend hoofd werd in 2004 gedood.
Het is moeilijk om het exacte aantal Hezbollah te noemen, er zijn verschillende cijfers. In 2004 spraken de Israëli's over 4000 soldaten, die zes bataljons en nog eens 5000 reservisten vormden. Volgens andere gegevens is hun aantal veel kleiner en bedraagt het ongeveer 1000 militanten en 6-7 duizend reserves.
Er is informatie dat er een speciale groep zelfmoordterroristen in Hezbollah bestaat, bestaande uit vijftig mensen. Er is ook een speciale eenheid voor penetratie op het grondgebied van Israël. Zijn vechters zijn vloeiend in het Hebreeuws, met behulp van Israëlische wapens en een IDF-uniform.
Hezbollah valt aan
Op Hezbollah's account zijn er veel luide en bloederige terroristische aanslagen, waarvan sommige werden uitgevoerd tegen burgers van westerse landen.
Op 18 april 1983 bliezen terroristen van de groep een busje vol met explosieven op in de buurt van de Amerikaanse ambassade in Libanon. 63 mensen werden gedood (13 Amerikanen), meer dan 120 mensen raakten gewond.
Op 23 oktober 1983 blies een zelfmoordterrorist een gedolven vrachtwagen op in de buurt van de kazerne met Amerikaanse en Franse soldaten. Als gevolg van de aanval werden meer dan 230 Amerikaanse troepen en 58 Fransen gedood.
Op 4 november 1983 werd het hoofdkwartier van het Israëlische leger in Tyrus beschoten. De slachtoffers - 21 mensen, 10 gewonden.
12 augustus 1984 De explosie van de Amerikaanse militaire basis in Spanje. 18 militairen gedood, meer dan 80 gewonden.
20 september 1984. De explosie op de Amerikaanse ambassade in Beiroet. 23 mensen gedood, 21 - gewonden, inclusief de Amerikaanse en Britse ambassadeur.
Terroristen grepen herhaaldelijk burgervliegtuigen met passagiers en eisten dat hun metgezellen uit gevangenissen werden bevrijd.
In 1985 namen Hezbollah-militanten twee voertuigen in beslag met medewerkers van het Sovjet-consulaat en KGB-officieren. Een van de Sovjet-diplomaten werd later geëxecuteerd door terroristen.
Hezbollah-militanten waren ook betrokken bij een groot aantal ontvoeringen (meestal burgers van westerse landen) in Libanon.
Een van de meest spraakmakende en gewaagde misdaden van de organisatie was de moord op de Libanese premier Rafik Hariri, begaan in 2005. Zijn auto was opgeblazen. Als de organisatoren van de aanval noemde het onderzoek twee leden van het leiderschap van de groep.
Dit is geen volledige lijst van terroristische acties die zijn voorbereid en gepleegd door Hezbollah. Aanvallen op Israëlische militaire en industriële voorzieningen zijn over het algemeen in de honderden gevallen. De groep heeft terroristische aanslagen gepland en gepleegd, niet alleen in Libanon of Israël. Vergelijkbare acties werden gehouden in Azerbeidzjan, Zwitserland, Thailand, Argentinië.
wapen
Hezbollah heeft geen geld, dus het heeft een behoorlijk indrukwekkend arsenaal. Allereerst zijn er duizenden draagraketten en tot honderdduizend raketten voor hen. Bovendien zijn moderne raketten die door Hezbollah worden gebruikt, veel perfecter dan de voormalige Katyusha's. Terroristen hebben kanon-artillerie en mortieren, anti-tank systemen van de Sovjet-, Russische en Iraanse productie. Na de toegang van Hezbollah tot het Syrische conflict is de toegang tot de nieuwste wapens aanzienlijk toegenomen.
Israëlische bronnen hebben het over de levering van Russische luchtdoelsystemen S-300 door Iran, en foto's van Hezbollah-militanten die de nieuwste Russische T-90-tank besturen, zijn op internet verschenen. Er is informatie over de leveringen van de Pantsir-S1 luchtafweercomplexen, de Yakhont anti-shipraketten en zelfs het Tochka-U gepantserde raketsysteem aan militanten
