Vragen over de vraag of Atlantis bestond, over de locatie van Plato's gezonken Atlantis, maar zoals alle geheimen van Atlantis, kwellen de geesten van vele generaties zoekers. Sommige onderzoekers hebben niet besloten of het een groot eiland of een klein vasteland was. Veel atlantologen proberen bewijzen te vinden voor het bestaan van het eiland, andere vertegenwoordigers van de moderne wetenschap geloven dat de "stad" van Atlantis in het westen lag. Weer anderen geloven dat Hyperborea verdwenen is samen met het verdwenen Atlantis.
De eerste kennismaking met het continent dat meer dan 10.000 jaar geleden verloren ging, houdt verband met de dialogen van Plato "Timaeus" en "Critias". In dit werk van Plato kunnen sommige wetenschappers beweren dat ze het gebied van het verzonken eiland hebben gevonden en vastgesteld, en ze weten waar Atlantis is gezonken.
Plaatsen op aarde waar archeologen naar het oude gezonken Atlantis zochten
Ten minste vijf punten zijn bekend op aarde waar de zoektocht naar Atlantis werd uitgevoerd:
- De Oostzee;
- Oostelijke Middellandse Zee;
- Spanje;
- Verenigd Koninkrijk;
- Bermudadriehoek.
Wat vonden archeologen op deze plaatsen?
Geheimen van de Zweedse Atlantis
Zweedse archeologen hebben eeuwenoude voorwerpen ontdekt die dateren uit het stenen tijdperk aan de onderkant van de Oostzee. Blijkbaar, in de buurt van de plek waar ze werden gevonden, konden nomaden ongeveer elfduizend jaar geleden stoppen. De pers noemde deze ontdekking, belangrijk voor de wetenschap, 'Swedish Atlantis'.
Atlantis oostelijke Middellandse Zee
In 2004 leek het de Amerikaanse wetenschapper Robert Sarmast dat hij de geheimen van Atlantis had onthuld. Hij kondigde de locatie aan van de verloren stad tussen Syrië en Cyprus op een diepte van anderhalve kilometer. De expeditie, die hij leidde, was in staat om door de mens gemaakte structuren aan de onderkant te vinden, evenals grachten en rivierbeddingen. De wetenschapper betoogde dat dit alles samenviel met de afbakening van het platonische Atlantis.
Geschiedenis van Spaans Atlantis
In 2011 hadden de Spaanse wetenschappers de versie van het vinden van Atlantis al aangekondigd. Ze geloofden dat de oude stad de tsunami wegspoelde voor de Spaanse kust. Lokale wetenschappers voerden aan dat aan de onderkant een complex van gebouwen ligt dat ook overeenkomt met de beschrijvingen van Plato. Met behulp van apparaten was het mogelijk om de concentratie van methaan vast te stellen, wat op zijn beurt kan wijzen op de dood van veel mensen.
Geschiedenis van Brits Atlantis
Britse wetenschappers moesten niet achterblijven bij hun collega's. Daarom kondigden ze in 2012 de ontdekking van Atlantis voor de kust aan. De hypothese was dat het "Britse Atlantis" ongeveer negenduizend jaar geleden onder water moest gaan. Volgens deze hypothese ging het om het deel van het land dat zich uitstrekte tussen Denemarken en Schotland. In het centrum was dit land zo groot als het moderne Frankrijk, en het hele landoppervlakte bedroeg bijna 900 duizend vierkante kilometer.
Atlantis van de Bermudadriehoek
Canadese onderzoekers in de buurt van de oostkust van Cuba met de hulp van een speciale robot in 2012 filmden enkele onderwaterruïnes. Op de foto zag je de overblijfselen van gebouwen die lijken op de piramides, een figuur die lijkt op een sfinx, evenals gegraveerde enorme platen. Later dachten archeologen dat deze verdronken stad geen deel uitmaakte van Atlantis. Het bleek dat het tweeduizend jaar geleden was gebouwd. Terwijl volgens Plato's instructies het eiland Atlantis rond 9500 voor Christus in de diepten van de zee dook.
Wat heeft Plato over Atlantis geschreven?
Nadat hij de juiste plaatsen in de tekst van Plato's dialogen heeft gevonden, kan hij lezen wat hij schreef over de beschaving van Atlantis, die duizenden jaren geleden bestond. Het eiland waar het vandaan kwam was groter dan Libië en Azië samen. Hier ontstond een groot en waardig verbond van koningen. Al hun macht strekte zich uit over het eiland, naar vele andere eilanden, maar ook naar een deel van het continent. Van deze kant van de zeestraat waren zij bovendien de meesters van Libië, helemaal naar Egypte, en ook Europa, naar Tyrrhenië zelf.
Sommige onderzoekers hebben Solon genoemd, die het verhaal van de dood van Atlantis heeft vastgelegd. Hij bezocht de Egyptische stad Sais rond 611 voor Christus. Daar leerde hij van de plaatselijke priesters dat er een verschrikkelijke catastrofe was gebeurd die zich meer dan negenduizend jaar voor Christus had voorgedaan. e. Toen was er de overstroming van een enorm eiland, groter dan "Libië met Azië".
Wetenschappers hebben, na de nodige berekeningen, een eiland van dergelijke volumes in de buurt van Gibraltar geplaatst. Ze besloten dat vanaf dit enorme eiland nu alleen kleine eilanden zouden kunnen blijven bestaan, zoals Kaapverdië, Canar, Madeira, de Azoren en anderen. De enorme archipel was dus in feite de Platonische beschaving van Atlantis en daarom ook.
Geheime kaarten van Christopher Columbus
Sommige mensen geloven dat de oude Atlantische Oceaan de Canarische Eilanden impliceerde, en dit wordt aangevuld door het feit dat Columbus accurate navigatiekaarten had met de Atlantische bergkam in al zijn vier campagnes.
Tussen haakjes, hij zocht ook naar de overblijfselen van de eilanden van het eens bestaande rijk. Later veroverden enkele van de kaarten die ter beschikking stonden van de grote bevelhebber, in een van de zeeslagen de Turken, zodat ze in Piri Reis waren.
Op de Piri Reis-kaarten die tot onze tijd zijn gekomen, waren er geen details voor wetenschappers. Er waren geen beelden van het verzonken continent. Dit heeft echter niet verhinderd om de locatie van Atlantis te bepalen, de routes van de Colombiaanse karvelen van alle vier de expedities waren bekend. Opgemerkt moet worden dat alle vier expedities van Columbus begon altijd precies met de Canarische Eilanden.
Mysterie oceaanstromingen
Tijdens de laatste twee expedities besloot Columbus om te profiteren van de stroom die zijn schepen in de goede richting bracht. De navigators in die tijd konden zich nauwelijks het geheim van een dergelijke stroming gewaar zijn. Dit geheim was echter goed bekend bij Columbus zelf, wat betekende dat hij hem kon vinden in geheime bronnen die hem konden bereiken samen met kaarten van het verdwenen continent.
Tegenwoordig is er weinig aandacht besteed aan deze oceaanstromingen, omdat de moderne vloot is aangepast om autonome navigatie voor elke lengte uit te voeren. Dit maakte de geheimen van stromingen, die in de oudheid zorgden voor de regelmatigheid van communicatie tussen delen van de wereld, irrelevant. Op de oude kaarten kan echter ondubbelzinnig bewijs worden gevonden dat deze berichten bestonden.
Echter, volgens sommige onderzoekers, na de wereldwijde kosmische ramp in 1528 voor Christus de verbinding tussen de continenten werd onderbroken. En alleen vanwege Christopher Columbus was alles weer terug. De grote Genuese bezaten onbekende kaarten van de wetenschap en maakten zich aan hen over, en maakten zijn grote ontdekkingen.
De val van de grote Poseidon
Volgens de oude filosofen en schrijvers werden al haar burgers gewaarschuwd dat Atlantis zou omkomen. Nadat er echter enkele jaren lang niets gebeurde, bleven mensen verder 'zondigen'.
De ineenstorting van het grote rijk Atla begon met het verschijnen van enorme scheuren, die de rivier stroomden. De dood ging de hele staat door gedurende drie dagen, bergen stortten in elkaar en vielen in valleien, rivieren stroomden de oceaan in. Op de vierde dag begon zo'n stortbui, alsof de afgrond van de hemel zich had geopend, het vreselijke gerommel van de donderslagen hield niet op.
Plotseling was er een huivering van de aarde, waarna een deel van het land begon onder te dompelen in gekke stromen. Alles dat op het land was begon steeds lager in het water te zinken.
Toen kalmeerde alles. Geen regen, geen verpletterende slagen van de wind, geen bewegingen naar beneden - alles brak af, alsof de overlevenden een pauze konden nemen. Een paar dagen gebeurde er niets. Voor de uitgeputte mensen, zich schuilhoudend in onbeduidende schuilplaatsen, leek het erop dat alles voorbij was.
Al diegenen die drie gekke dagen overleefden, letten niet eens op de eerste lichte bevingen van de aarde, waarna het grote continent Atlantis in één snelle ruk naar de bodem zakte. Het gebeurde meteen in een oogwenk.
